بررسی تنوع ژنتیکی شترهای بومی شمال استان کرمان با استفاده از آماره های F

تنوع زیستی یکی از عوامل مهم برای اصلاح­گران حیوانات اهلی جهت حفظ این ذخایر ژنتیکی محسوب می­شود. استفاده از نشانگرهای مولکولی در سال­های اخیر جهت تعیین تنوع ژنتیکی بین جمعیت­ها کاربرد گسترده­ای یافته است. در این تحقیق به بررسی تنوع ژنتیکی با استفاده از آماره­های F در جمعیت شترهای یک کوهانه شمال استان کرمان، با استفاده از 8 جفت نشانگر ریزماهواره­ای اتوزومی (YWLL08، VOLP03، VOLP08، YWLL38، CVR01، YWLL44،  VOLP32و VOLP67) پرداخته شد. از سه شهرستان شهربابک، رفسنجان و راور تعداد 81 نمونه خون جمع­آوری گردید. کل DNA نمونه­ها با استفاده از روش نمکی بهینه شده استخراج و برای تعیین ژنوتیپ به­کار گرفته شد. نتایج نشان داد که جایگاه YWLL08 با 21 آلل و جایگاه VOLP32 با 4 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل واقعی و نیز این جایگاه­ها با 9/14 و 11/3 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل مؤثر را نشان دادند. مقادیر شاخص تثبیت (F_ST) برای نشانگرهای YWLL08، VOLP03، VOLP08،YWLL38 ، CVR01، YWLL44،  VOLP32و VOLP67 به ترتیب 036/0، 088/0، 080/0، 045/0، 054/0، 069/0، 014/0 و 060/0 بدست آمد که نشان دهنده تمایز پایین بین جمعیت­ها می­باشد. بیشترین تعداد مهاجرت در جمعیت (NM)، بین جمعیت­های شهربابک و رفسنجان 2 (83/15) و کمترین آن بین جمعیت­های شمشیرآباد و صحرای جهاد (49/6)، می­باشد. در مجموع می­توان نتیجه گرفت که جمعیت­ شترهای یک کوهانه شمال استان کرمان از تنوع ژنتیکی قابل قبولی برخوردار هستند. هم­چنین نشانگرهای ریزماهواره مورد مطالعه در این جمعیت­ها نیز از چند شکلی نسبتا بالایی برخوردار بوده و از آنها می­توان در مطالعات ژنتیکی استفاده نمود.