بررسی روند تغییرات سالانه تبارآمیزی و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد در گوسفند نژاد مغانی
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
هدف از انجام این مطالعه، برآورد مقدار ضریب درون زادآوری و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد، در گوسفندان مغانی بود. در این پژوهش، از رکوردهای مربوط به 7278 رأس بره حاصل از 387 رأس قوچ و 2433 رأس میش که طی سالهای 1374 تا 1389 در ایستگاه جعفرآباد مغان، جمعآوری شده بود، استفاده شد. برای برآورد ضریب مزبور و گروههای مختلف همخونی از برنامه CFC استفاده شد. 1019 رأس از کل حیوانات شجره، همخون بودند. میانگین ضریب درون زادآوری برای کل جمعیت و جمعیت همخون بهترتیب برابر 6/0 و 4/4 درصد برآورد شد. بیشترین مقدار همخونی 1/6 درصد و بیشترین حیوانات همخون را حیوانات با ضریب درون زادآوری صفر تا 5 درصد تشکیل دادند که این نتایج در حال حاضر میزان پایین همخونی در این گله را تأیید میکند. روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای کل جمعیت 0006/0± 0014/0 درصد و از لحاظ آماری معنیدار بود (01/0P<). روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای حیوانات همخون برابر 0026/0± 0047/0- درصد بوده که از لحاظ آماری معنیدار نبود. ضریب تابعیت صفات اوزان تولد، شیرگیری، ششماهگی، نهماهگی و یکسالگی از همخونی بهترتیب برابر 046/0، 16/5، 04/1، 07/0 و 95/6- گرم محاسبه شد. با مدیریت همخونی بهصورت افزایش آمیزشهای دور در گله و استفاده از آمیزش نرهای مولد برتر بهصورت کنترل شده، میتوان از اثرات زیانآور احتمالی، ناشی از افزایش بیش از حد همخونی جلوگیری نمود.